Uw reporter geeft het op. Na diverse pogingen om op tijd te vertrekken kunnen we ons er beter bij neerleggen. Het wordt hem toch niet. Geen stress, dan maar lekker uitslapen. Vandaag vertrok ons racemonster weer rond een uur of tien. Even afscheid genomen van “De Muts” en hatsee. Vandaag was het plan om ongeveer 450 kilometer te rijden. De kilometers vlogen voorbij, en rond etenstijd besloten we dat het tijd was om een camping op te zoeken. Nu hadden we een niet nader te noemen vrouwelijke bestuurder (Jolanda) die ondanks alle goedbedoelde aanwijzingen van de mannen besloot elke camping voorbij te scheuren. Oke, dan niet. De tomtom ingesteld op de dichtstbijzijnde camping, inmiddels 80 kilometer verderop. Moeders had zelfs de tomtom zoekgereden, die stuurde ons een bijzonder uitgestorven weggetje op. Dit weggetje veranderde later in een onverhard paadje wat ons langs haast uitgestorven dorpjes leidde. Af en toe een fossiele Zweed die zich afvroeg wat die domme Hollanders hier nou weer te zoeken hadden. Je vindt ze ook overal, die Hollanders. Na een bijna aanrijding met een grasmaaiende opa besloten we dat dit misschien niet een heel handige route was. Gelukkig voor ons liep dit weggetje uiteindelijk naar een camping. De beheerders van deze camping vonden het niet nodig om de receptie te bemannen, en er hing een briefje dat we ons vijfhonderd meter verderop bij een kiosk konden aanmelden. Terug naar het centrum van het dorpje, nergens een kiosk te bekennen. Ook in dit gehucht werden we nagestaard en weggejaagd. Dus besloten we de grote weg weer op te zoeken, waar we rond een uur of half negen eindelijk een veilige camping vonden. Jolanda maakte zich toch nog nuttig door een zak gedroogde pasta klaar te maken (die overigens best goed smaakte). Dit mocht ook wel, nadat ze bijna onze camper gemold had. Met Jo achter het stuur vloog ons het meubilair om de oren. Sander is getroffen door de zevendelige Harry Potter serie, hij mag van geluk spreken dat hij het heeft overleefd. We hebben in plaats van een woord van de dag daarom ook gekozen voor een bekend gezegde van de dag: Vrouwen achter het stuur, bloed aan de muur. Zover is het dus net niet gekomen, maar u begrijpt dat uw reporter een roerige dag achter de rug heeft, en dat hij blij is dat hij zijn bedje op kan zoeken.

Groeten van uw gebroken reporter