Dag 5 van onze Noordkaapexpeditie en het wordt tijd voor een serieus verslag op de blog. We willen de thuisblijvers niet nodeloos ongerust maken (oma Lap) dus wil ik ervoor zorgen dat de belevenissen van jullie jeugdige reporter enigszins genuanceerd worden. Vandaar dat ik maar eens achter de laptop ben gekropen om jullie te voorzien van een juiste update. Gisteren een bijzondere dag zoals jullie hebben kunnen lezen waarbij we het binnenland van Zweden op een alternatieve manier hebben beleefd. Inderdaad via een hobbelige zandweg waarbij ons vervoermiddel heeft laten zien dat hij deze reis prima aankan. Wat een toppertje die camper. Dat de boeken ons om de oren vlogen kwam door een wat abrupte stop op een rotonde en het feit dat deze los in de kast liggen. . Ook nog waard om te vermelden is dat we inmiddels toegetreden zijn tot een nieuwe familie die elkaar uitbundig groet als ze elkaar zien...........'de camperfamilie'. Heel bijzonder hoe camperchauffeurs het nodig vinden om te groeten als ze elkaar tegenkomen. Inmiddels doen wij vrolijk mee en hebben vaak onze linkerhand nonchalant omhoog als we gegroet worden. Sjoerd begint inmiddels zelfs al als eerste te groeten. Tot zover de nuance........ op naar dag 5

Gisteren hebben we de 2000 kilometergrens doorbroken en zelfs nog iets verder gereden dan de bedoeling was. Dat kwam doordat we niet eenvoudig een camping konden vinden. Nummer één was niet bemenst maar gelukkig troffen we op nummer twee een alleraardigste Zweed aan die ons welkom heette. We waren aanbeland in Bureå waar we dus vanochtend de reis ook weer begonnen. Gisteravond had Sander bedongen dat hij vanochtend in bed mocht blijven liggen terwijl wij begonnen te reizen. (de mannen sliepen niet in de tent namelijk). Hiervoor heeft hij de avondafwas in zijn eentje gedaan. Zo ging het dus ook, de 4 lapjes in verticale stand en 1 in horizontale stand toen de camper werd gestart. We reden weer door oneindig Zweeds landschap met als hoogtepunt het zien van twee elandjes (hopen we tenminste, het zouden ook rendieren geweest kunnen zijn maar met 100 km per uur rijden kun je je vergissen en wij geloven graag dat het elandjes waren). Rond lunchtijd passeerden we de Finse grens alhoewel de kids dachten dat we ongemerkt allang in Finland waren omdat de plaatsnamen al een hele poos Fins oogden. Helaas voor hen was dit dus niet waar, we kwamen wel degelijk officieel de grens over en reden zomaar Lapland binnen, en daar horen de Lapjes natuurlijk thuis. Wel grappig zijn de Finse plaatsnamen. Ik opperde dat deze ooit zo gekozen zijn: de Finnen gooien flink wat klinkers en medeklinkers in een bak, husselen wat en trekken er lukraak een paar uit, plaatsen deze achter elkaar en voila...een plaatsnaam is geboren. En dat hierin twee i's achter elkaar staan of twee y's daar malen ze niet om. Van ons vijven heeft Niels de meest Scandinavische uitspraak en dat hoort ook zo met een Scandinavische naam.
Rond half vier (we kwamen er later pas achter dat het nu half vijf is omdat Finland een uur later op de klok noteert) kwamen we aan in Rovaniemi wat het dorp van de kerstman is. Het dorp ligt op de poolcirkel dus alweer een mijlpaal om te noteren. Hier moesten wat souvenirtjes gekocht worden (natuurlijk een sneeuwbol voor de verzameling van Tessa) en na een ontmoeting met de kerstman gingen we weer verder op zoek naar een camping. Een uurtje verder (en nog een eland later en deze keer was Tessa er zeker van dat het er eentje was) vonden we een prachtig authentiek plekje aan een meertje waar het heerlijk rustig is. Niet echt een luxe camping maar vooral sereen. Daar zitten de Lapjes nu en kijken of ze de rust op de camping wellicht kunnen doorbreken. Tot zover het verslag van deze dag en jullie merken wel wie de volgende reporter zal zijn. Liefs van Jolanda.