Nog even een laatste berichtje om af te kicken van de reis die wij gemaakt hebben. Dinsdag 7 augustus stuurden wij onze huisoppas(2 dames die bij ons in huis zaten en dol op katten zijn) een berichtje dat wij woensdag thuis zouden komen. Wij kregen een sms terug dat ze met onze kater Garfield bij de dierenarts zaten op verdenking van een gebroken bekken. Het was te laat deze avond om wat voor hem te kunnen doen dus moesten ze hem woensdagochtend om 8.00 uur weer naar Peize brengen. Daar moest hij blijven voor röntgenfoto’s en verder onderzoek.
Wij zijn woensdagochtend op tijd vertrokken zodat wij Garfield wellicht zelf uit Peize zouden kunnen halen. Onderweg in Duitsland kregen we een telefoontje van de dierenarts dat Garfield niet zijn bekken maar zijn rug heeft gebroken en dat hij de komende 6 weken in een kleine ruimte moest verblijven zodat hij niet teveel kan bewegen. Wij konden hem gelukkig zelf bij de dierenarts ophalen en zagen hem heel rustig in zijn kooitje liggen. Na deze lange reis en de aanblik van onze ongeluksvogel brak ik maar de dierenarts vertelde dat hij goede kansen maakte. Dit omdat hij nog kan lopen en zijn staart kan bewegen. De breuk zit helemaal onderaan zijn ruggengraat waar deze vast zou moeten zitten tussen de botten van het bekken, hier zit het dus niet vast maar aan beide kanten los. Als hij één dezer dagen gewoon zou poepen en plassen dan zou het kritische punt voorbij zijn en zou hij herstellen.
Donderdagochtend op tijd op voor de medicatie van Garfield (pijnbestrijding en laxeermiddel) en na een half uurtje trakteerde hij ons op een plas en een flinke drol. We konden dus opgelucht ademhalen, nu een lange revalidatieperiode maar dat is het ergste niet.

Verder in vogelvlucht hoe ik onze reis heb beleeft:

• Reizen met een camper, hoe relaxed. Eten en drinken bij de hand, tijdens de reis kaarten of zelfs even slapen op de bedden.

• Berg op en berg af met een camper leek een spannende belevenis op voorhand maar bleek prima te doen. Onverharde wegen waren een ander verhaal maar met wat aanpassing van de rijstijl ook geen punt voor onze topper.

• De nieuwe Tom-Tom van opa Sietze mee. Wat een verademing boven die van ons. Deze geeft alles aan wat we onderweg nodig waren. Campings, parkeerplaatsen, maximale snelheid ter plaatse, hoe hard we nu reden. Ik keek ook niet meer op de snelheidmeter van het dashboard maar steeds naar Tom. Ook konden we prima zien welke soort bocht we konden verwachten van deze Tom. Een medaille voor dit machientje.

• Veel…heel veel lange rechte snelwegen in Zweden en Finland met naaldbomen. Ter afwisseling zo nu en dan wat loofhout. Saai maar schiet wel lekker op. Bonus was de eland die we in Finland zagen.

• De miljoenen muggen die op de Finse camping kampeerden. Ze drongen met honderden tegelijk ’s nachts onze hermetisch afgesloten camper binnen. hoogstwaarschijnlijk door de roosters van de koelkast die vanwege de motor warmte afgeeft en door de kieren langs de keuken kwamen ze binnen. Vluchten dus na één nacht van een hele leuke camping.

• De ontmoeting met de Kerstman en het passeren van de poolcirkel.

• De Finse plaatsnamen die onuitspreekbaar zijn.

• De campings met een vuurplaats waar het ’s avonds heerlijk toeven is.

• De midzomernachtzon. Wat een fenomeen. ’s Nachts om 1 uur gewoon aan de zee zitten te mijmeren met alleen het geluid van golven om je heen en dat terwijl het hartstikke licht is.

• Honderden rendieren langs de kant van de weg maar ook gewoon voor de auto langslopend. Sjoerd die zijn raampje open doet en aan een rendier vraagt wat hij van plan is te gaan doen.

• De Noordkaap waar volgens veel mensen niets is, de reis ernaar toe telt. Dat is wat gangbaar gezegd wordt als je over de Noordkaap praat. Hier ben ik het niet mee eens. Ik zou daar op de punt van Europa wel een dag kunnen zitten staren naar het Noorden, waar 2000 kilometer zee tussen ons en de Noordpool rest. Natuurlijk is dit iets voor volwassenen want de kids hadden het na een uurtje wel gezien. Zo gaat dat. Tessa is hier lid geworden van de Nordkappclub waarbij ze een certificaat heeft gekregen. Bij haar vijfde bezoek wordt ze golden member.

• Iedere dag een andere camping en dus ook iedere dag boodschappen doen in een andere supermarkt. Alles met de creditcard, gemak dient de mens.

• Helaas niet de geplande walvissafari omdat ons schema dit lastig toeliet. De jongens vonden dat we hier geen uren voor moesten gaan omrijden, dat kostte volgens hen teveel tijd. Reden temeer om deze contreien nog eens te gaan opzoeken, maar dan alleen Sjoerd en ik.

• De prachtige eilanden van de Lofoten met zijn schilderachtige dorpjes en de loodrechte bergen.

• Stokvis……wat stinkt die rommel maar wat vinden de mannen dit lekker.

• De kotsboot die op ons geen enkele indruk heeft gemaakt. “Wat nou schommelen….gewoon wat reispillen en lekker gaan slapen toch?”

• Het parkeren van een camper in de Scandinavische steden, wat een ramp! Alles, werkelijk alles in het land is prima in orde voor een campervakantie maar je moet dus de steden niet willen bezoeken.

• Het argument van de jongens bij de zware regenval die we in de laatste week hebben gehad. “als we toch in een camper moeten zitten dan liever in een rijdende”. Dat was eigenlijk een prima argument dus pakten we de boel in en reden weer een paar uurtjes. Zo kom je dus een paar dagen sneller thuis dan we hadden verwacht. Helaas deze regen maar het is niet anders.

• Beetje jammer dat mijn reisgenoten mijn inkoopbeleid niet vrijwillig geprezen hebben. Wel onder dwang maar niet uit zichzelf. Ik ben zelfs met boodschappen thuisgekomen waarmee we ook vertrokken zijn en dat is toch knap. Alleen 6 pakken gesneden ontbijtkoek was niet genoeg, die waren de eerste week al op.

• Het afleggen van ongeveer 7.500 km in tweeënhalve week.

We sluiten dit blog nu af met een mooie ervaring in onze rugzak.